Een Voorname Verbintenis, Schandalig Londen, boek 3 (Ebook) (A MARRIAGE MADE IN MAYFAIR, SCANDALOUS LONDON, BK 3) DUTCH

'Weet je zeker dat je dit wilt doen, Suzanna?' vroeg Henry, terwijl hij haar voorbereidingen vanuit de deuropening gadesloeg.
'Natuurlijk. Ik weet het zeker. Lord Danning mag me vorig seizoen dan wel hebben afgeschrikt, maar dat zal hem niet nog eens lukken.' Ze wendde haar blik af van haar broer terwijl haar Franse kamenierster Celeste een krul vastspeldde zodat deze verleidelijk over haar oor hing.
Henry duwde zichzelf weg van de deurpost en slenterde naar de plek waar ze voor haar kaptafel zat. Hij stak zijn hand uit en trok Suzanna overeind, draaide haar langzaam rond terwijl hij haar bewonderend opnam. 'Nou, je zult zeker de aandacht trekken op het bal. Celeste heeft wonderen verricht. Ik herken mijn onhandige, onmodieuze zusje nauwelijks.'
Suzanna wierp een blik op haar spiegelbeeld - niets aan deze verfijnde vrouw die haar aanstaarde deed denken aan de vernederde, gebroken debutante die niet alleen een balzaal, maar ook het land was ontvlucht.
Verdwenen waren de oranje lokken die levenloos om haar schouders hadden gehangen en de wenkbrauwen die voortdurend geëpileerd moesten worden. Zelfs het kleine moedervlekje boven haar lip zag er delicaat uit en helemaal niet onaantrekkelijk, zoals sommige oudere dames ooit hadden opgemerkt.
O ja, ze zou vanavond de aandacht trekken, maar als ze eerlijk was, was er maar één hoofd dat ze echt wilde doen omdraaien.
'Bevalt deze nieuwe look u, mademoiselle March?' vroeg Celeste.
Haar ogen fonkelden van verwachting. 'Jazeker.' Ze lachte. 'O, Celeste, dank je wel. Je hebt jezelf overtroffen.'
En Royce Durnham, burggraaf Danning, mocht wat haar betreft aan haar zijden muiltjes kruipen. Een glimlach speelde om haar lippen bij de gedachte aan een van Londens machtigste mannen die haar rokken vastklampte, met tranen in zijn ogen smekend om vergeving. Het zou hem goed staan, vooral na de afschuwelijke afwijzing die ze vorig jaar bij haar debuut had gekregen.
Celeste klikte afkeurend met haar tong. 'Mijn beroep is zoveel eenvoudiger wanneer men zo'n mooi canvas heeft om mee te werken. Ik verbeter slechts wat voor me staat.'
'Zo is het maar net,' beaamde Henry, terwijl hij zijn zus op haar wang kuste.
Suzanna lachte. Misschien hadden ze gelijk. Want zij was het die terugkeek met groene ogen zo groot dat ze de sproeten op haar neus onbeduidend deden lijken. 'Ik kan alleen maar hopen dat mijn gedrag ook is verbeterd. Ik was zo'n ramp vorig seizoen.'
'Was uw eerste seizoen, oui?'
'Ja.' Suzanna liep naar het raam en keek uit over de gronden van het Londense herenhuis van haar vader. 'Dat vader zijn geld in de handel had verdiend, zorgde ervoor dat ik niet populair was. Ik was zeker niet goed genoeg voor sommige moeders van de ton.' Ze haalde haar schouders op om de pijnlijke herinnering aan hun afwijzing van zich af te schudden. De ergste was afkomstig van de verheven Lord Danning, een rijke, machtige aristocraat, lang met een atletisch postuur dat sprak van uren in het zadel. Hij was een heer die altijd onberispelijk gekleed ging in kleding die zijn lichaam als een handschoen van geitenleer omsloot, maar zonder de aires van een dandy.
Zelfs de herinnering aan een sterke kaak en donkerblauwe ogen deed haar buik samentrekken van verlangen. Hij was de belichaming van alles wat men zocht in een echtgenoot - totdat hij zijn mond opendeed, sprak en al zulke mijmeringen de grond in boorde.
'Uw vader werd geridderd, mademoiselle. Zeker zou de Engelse aristocratie de bescheiden afkomst van uw familie niet minachten. Iedereen moet ergens beginnen. Nietwaar?'
'Je hebt gelijk, Celeste, maar misschien als het een verre verwant was geweest die ons fortuin had gemaakt in plaats van mijn vader, zou de ton wellicht gunstiger tegenover me hebben gestaan. Ongeacht mijn obscene bruidsschat, verwelkomden ze me niet zo hartelijk als sommige andere meisjes.'
Henry gromde zijn afkeuring. 'Ik zie je beneden, Suzanna, voordat mijn woede zich ontlaadt op de idealen van de ton. Tante Agnes zal zo naar beneden komen om ons te vergezellen, dus talm niet.' Hij marcheerde de kamer uit.
'Ik kom zo.' Suzanna ging aan haar schrijftafel zitten en pakte haar veer op, draaide hem gedachteloos tussen haar vingers. Ze was blij dat ze eraan gedacht had Victoria te schrijven. Haar liefste en beste vriendin zou ervoor zorgen dat ze vanavond op het bal van de Dannings in het gezelschap van vrienden zou arriveren.
'Ik draag vanavond de lichtgroene zijde, Celeste,' zei ze, terwijl ze de veer op het bureau legde. 'En Mary,' zei ze tegen haar tweede dienstmeid die rondfladderde om de kamer op te ruimen. 'Zou je mijn avondmaal direct naar mijn slaapkamer kunnen brengen? Ik heb niet veel tijd om me klaar te maken.'
Haar dienstmeid maakte een reverence en vertrok. Celeste haalde haar jurk uit de linnenkast. 'Er zit een kleine kreuk in, mademoiselle. Ik zal hem naar beneden brengen en snel strijken. Uw haar en lippen zal ik bijwerken als u klaar bent met het avondmaal. Oui?'
Suzanna glimlachte. 'Dank je. Ik moet toegeven dat ik een beetje opgewonden ben om te gaan. Het is maanden geleden dat ik in Londen was, en het bal schijnt het evenement van het seizoen te zijn.'
'En u, mademoiselle, zult de allermooiste zijn!'
Suzanna giechelde toen de deur achter haar bediende dichtviel. De mooiste; nou, misschien voor één keer. Wellicht zou een man als bij toverslag aan haar voeten vallen met een huwelijksaanzoek als ze zich gedroeg met al het decorum en de manieren die haar de afgelopen maanden waren bijgebracht. Op eenentwintigjarige leeftijd was het huwelijk zeker iets waaraan men behoorde te denken. Alleen niet met Lord Danning. Niet meer, in ieder geval.
Hatelijke vlerk.